Tokyo Sonata / 2008 / Kiyoshi Kurosawa
«Move on, even when life gets to its darkest moment»
بار اول که می‌خواستم فیلم رو ببینم فکر می‌کردم از این فیلم‌های دپرس‌کنندۀ ژاپنیه که بارها و بارها در شکل و لباس متفاوت دیدمشون، ولی اینطور نبود؛ و وقتی فیلم تموم شد حقیقتن وقتی می‌خواستم نتیجه‌گیری کنم شگفت‌زده شده‌بودم؛ یه فیلم سرشار از امید، در عین سیاهی بسیار نیرو دهنده، و در عین تلخی بسیار شیرین .
فیلم بعضی مواقع زبان به انتقاد باز می‌کرد، نه انتقاد زیرپوستی بلکه بسیار واضح، و من خیلی پسندیدم .
با اینکه فیلم از ژاپن و فرهنگ ژاپنی زیاد دیدم باز هم این کشور برام مثل یه معماست، بعضی چیزهای غیره منتظره داره این کشور و مردمش؛ هرکدوم از اعضای خانواده‌ی "ساساکی" مشکلی دارند و می‌بینیم که هر شخص چطور با مشکل خودش برخورد می‌کنه. این فیلم یه چیز جدیدتر از ژاپن و مردمش بهم نشون داد. دوست ندارم چیزی رو لو بدم از فیلم، دوست دارم شما هم این فیلم رو ببینید و به تجربه‌ای که من رسیدم برسید .
«You're the only person who can be you»
در 120 دقیقه‌ی این فیلم حرف‌های زیادی جا داده شده که اگه بخوام در موردش حرف بزنم وقت و حوصله‌ی زیاد می‌خواد و من ندارم؛ 15 دقیقه‌ی آخر فیلم رو خیلی دوست دارم، فیلم داره لپ کلام رو بهت می‌گه و تو هم با تمام وجود درکش می‌کنی و وقتی بهش فکر می‌کنی می‌بینی واقعن می‌شه .
از "کیوشی کوروساوا" قبلن فیلم "Cure" رو دیدم که داستان جالب و تازه‌ای داشت ولی اون موقع‌ها کارگردانش هنوز تجربه‌ی لازم رو نداشت، ولی در فیلم "توکیو سوناتا" [جدا از اینکه کلن با سبک اون فیلم تفاوت داره] نسبت به اون فیلم پیشرفت زیاده کرده و به خوبی از عهده‌ش بر اومده و یک درام بسیار خوش‌ساخت و دلپذیر رو ساخته .
بار اول که فیلم رو دیدم خیلی خوشم اومد و قصد کردم که ترجمه‌ش کنم ولی کلن یادم رفت و اومد تا همین چند روز پیش که اتفاقی اومد جلوی دیدم و یادم اومد که می‌خواستم ترجمه‌ش کنم . ترجمه‌ی این فیلم ارزشمند هم به اتمام رسید و امیدوارم از دیدن فیلم با این زیرنویس لذت ببرید .
امتیاز من به فیلم : 10/8.5