2

Amadeus / 1984 / Milos Forman

«...Motzart ! Motzart ! forgive your assassin! I confess, I killed you»

موسیقی، موسیقی، موسیقی ؛ باشکــــوه ، واقعن زیباست ، واقعن تسخیر کننده‌ست. به راستی که نیچه درست گفته، زندگی بدون موسیقی معنا نداره، موسیقی روح زندگی‌ـه.

چه کرده "میلوش فورمن" !  هر بار که این فیلم رو نگاه می‌کنم با خودم می‌گم آیا اگر شخص دیگه‌ای هدایت این فیلم رو بر عهده می‌گرفت، این فیلم همچین چیزی از آب در میومد ؟ فکر نمی‌کنم.

میلوش فورمن کم نذاشته برای این فیلم، همه چیز در اوج خودش. "آمادئوس" بسیار فراتر از یک بیوگرافی‌ـه، همه چیز در این فیلم می‌شه دید.

اجرای "تام هالسی" یکی از زیبا ترین اجرا هایی بود که دیدم؛ به بهترین نحو ممکن نقش "موتزارت" رو بازی می‌کنه و اینقدر باورپذیر بازی می‌کنه که من گاهی اوقات فراموش می‌کردم که این "تام هالسی"ـه، نه "موتزارت" !

«I am a vulgar man, but my Music is not»

بی‌شک بهترین فیلمی‌ست که در تاریخ سینما در مورد موسیقی ساخته شده. البته با بعضی از دوستام که گفتمان می‌کردم می‌گفتن زیاد از فیلم خوششون نیومده و یه مقدار حوصله‌شون سر رفته؛ خب 180 دقیقه زمان کمی نیست ولی برای من که عاشق موسیقی کلاسیک هستم حتی زمانش بسیار هم کم بود! بار اولی که فیلم رو دیدم تا آخر خیره به فیلم بودم و بار های بعدی می‌دیدمش و فقط از موسیقی فوق العاده‌ش [که فضای فیلم، زیباتر هم کرده بودش] لذت می‌بردم.

«I see music, when i look at you»

شرح کوتاهی در مورد "ولفانگ آمادئوس موتزارت" : موتزارت در سال 1756 در اترش به دنیا اومد و در سال 1791 هم فوت کرد. با همین مدت کمی که زنده بود بیش از 600 قطعه موسیقی ساخت که هر کدوم شاهکاری هستن برای خودشون. در 3 سالگی شروع به آهنگ‌سازی کرد و در 5 سالگی لقب کودک نابغه رو گرفت؛ در 7 سالگی اولین سمفونی خودش رو نوشت و در 12 سالگی هم اولین اپرا ی خودش نوشت !

این فیلم نامزد 11 اسکار بوده که موفق می‌شه 8 تاشو درو کنه !

و فراموش نشدنی ترین دیالوگ فیلم : [صدای خنده‌ی موتزارت]

امتیاز من به فیلم: 10/10