6

The Life of Oharu / 1952 / Kenji Mizoguchi

«Saddest movie ever made»

داستان فیلم در مورد دختر یک سامورائی‌ست که در دربار امپراطوری خدمت می‌کند؛ یک جوان از طبقه‌ی فرودست (توشیرو میفونه) عاشق او می‌شود و اوهارو نیز این عشق را جواب می‌دهد، اما وصال این‌دو حتی به ساعت هم کشیده نمی‌شود؛ گویا ناف اوهارو رو با قیچی ِ بدبختی بریده‌اند....

"زندگی اوهارو" رو اکثراً نقطه‌ی اوج‌گیری ِ میزوگوچی می‌دونند؛ این اوج‌گیری ادامه پیدا می‌کنه و تا سانشوی مباشر و اوگتسو به قله میرسه (البته از نظر بنده "زندگی اوهارو" چیزی از این دو فیلم کم نداره، حتی در برخی موارد اون رو بهتر می‌دونم)

ولی این اوج‌گیریِ دیرهنگام 4 سال بیشتر دوام نمیاره و میزوگوچی در سن 58 سالگی فوت می‌کنه .

همچون 2 فیلم اوگتسو و سانشوی مباشر که کاراکترهای اصلی فیلم رو زن‌های رنج‌کش شکل دادند، در زندگی اوهارو هم همین‌طوره و در واقع میشه گفت در این اثر، میزوگوچی واقعی‌ترین و رنج‌کشیده‌ترین نمونه‌ی یک زن رو نشون میده، و راجر ایبرت مرحوم در این مورد میگه: «این متأثرکننده‌ترین و غم‌انگیزترین فیلمی‌ست که تاکنون ساخته شده. »

مطمئناً هدف میزوگوچی تنها نشان دادن رنج زن‌های جامعه‌ی ژاپن نیست، همونطور که ساریس در این مورد میگه: «از نظر میزوگوچی، پرداختن به مسئله حقوق زنان بیشتر گسترش منطقی اعادۀ حقوق بشر است .»

میزوگوچی برای فیلم‌برداری این فیلم دقت زیادی به‌کار برده و اکثر قاب‌ها و زوایا، حساب شده‌است ؛ همونطور که در فیلم می‌بینیم در اکثر سکانس‌ها، اوهارو رو از زاویه های-انجل نشون میده، که از این تکنیک اغلب برای خوار و کوچک نشان دادن استفاده میشه .

در منطقه‌ی "کیوتو" که برای فیلمبرداری انتخاب شده بود، تقریبن هر 15 دقیقه قطار رد می‌شده و صدای قطار مانع از فیلمبرداری بوده، برای همین مجبور بودند برنامه‌ی فیلمبرداری رو بر اساس عبور و مرور قطارها تنظیم کنند .

امتیاز من به فیلم : 10/9.5